«Όπως του αγάλματος, έτσι και του βίου όλα τα μέλη πρέπει να είναι αρμονικά»
Σωκράτης

Ας αρχίσω δηλώνοντας ότι οι παρακάτω γραφές προέρχονται από το σύνολο των  εμπειριών μου στην πρακτική τα τελευταία 15 χρόνια  (Ashtanga Vinyasa, Kundalini).
Πριν από αυτό ανέλαβα το ρόλο της γυμνάστριας για 11 χρόνια (1990 – 2001).

Άπειρες ώρες προπόνησης και χιλιόμετρα steptouchgrapevine – squares, jumpingjacks, hi kicks, αντιστάσεις, turns, λάστιχα, βαράκια, slides, interval circuits, spinning cycles, αγωνιστικό αερόμπικ, pilates και ότι άλλο είχε κυκλοφορήσει στη μυθική αγορά του “fitness” εκείνα τα χρόνια.
Ήταν η κύρια εργασία μου και εργάστηκα σε πολλά γυμναστήρια αλλά και σε αλυσίδες γυμναστηρίων στην Αττική .

Ιδιοκτήτρια γυμναστηρίου τότε με επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις στην τηλεόραση,που θεωρούνταν μέγιστη καθιέρωση …

Για καλή μου τύχη, τραυματίστηκα σοβαρά την ώρα της άσκησης. Μετατόπιση σπονδύλου.

Έζησα  αγκαλιά  με αυτό με 4 κοίλες δίσκων, τον πόνο που περιείχαν, ανεξήγητους πυρετούς κρίσεις πανικού για 4 χρόνια.
Απευθύνθηκα σε κλασικούς θεραπευτές  Ο γιατρός που με εξέτασε ρώτησε αρχικά:

«Αγαπητή μου, αυτοκινητιστικό;»
«Όχι γιατρέ μου γυμναστική» του απάντησα

«Αν συνεχίσετε έτσι… σε 6 μήνες θα είστε, στην καλύτερη περίπτωση, ανάπηρη»

δήλωσε.

Όσο διαβάζω για τους διάφορους τραυματισμούς που μπορεί να πάθει κάποιος στην πρακτική Γιόγκα, αναπολώ μειδιάζοντας πια… τις στιγμές που ξυπνούσα κάθε πρωί ακινητοποιημένη από πόνους στη μέση, επίμονους για χρόνια….

Δεν μπορούσα να στρέψω το κεφάλι σε μια συζήτηση δε μπορούσα να οδηγήσω , η διάγνωση για τον αυχένα ήταν «μηδενική κινητικότητα».

Τα ισχία ήταν κατεστραμμένα, γόνατα διαλυμένα, νεύρα και νεφρά υπερφορτισμένα .

Επέλεξα να ακολουθήσω μια μορφή εναλλακτικής θεραπείας και όχι τη κλασική λύση της εγχείρησης .

Στο πρώτο χρόνο πρακτική Ασταγκα βινυάσα τα πιο σοβαρά συμπτώματα είχαν υποχωρήσει .

Αποφάσισα να βαδίσω και με τα δύο πόδια στο μονοπάτι της γιόγκα αλλάζοντας εντελώς τρόπο ζωής .

Στα τέσσερα χρόνια πρακτικής όλα είχαν επανέλθει στη φυσιολογική τους κατάσταση .

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή……..

«Γιατί η Γιόγκα δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε προ-πόνηση έχεις κάνει μέχρι τώρα;»

Γιατί δεν είναι συγκρίσιμο αυτό που δεν είναι ίδιο είδος με το άλλο»

Μία από τις αντιλήψεις που λανθασμένα αναδύονται όταν τοποθετείται η πρακτική της γιόγκα απέναντι  σε οποιαδήποτε Φόρμα Γυμναστικής είναι ότι  πρόκειται για συγκρίσιμα μεγέθη.
Στην πραγματικότητα η Πρακτική  περιέχει σε ένα τμήμα της φυσική άσκηση. Το πρώτο που συνήθως παρατηρεί κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί πολύ σοβαρά με τη γιόγκα είναι ,

το σώμα και

η κίνηση που προκύπτει .

Καθόλου δεν περιλαμβάνει η όχι εξοικειωμένη ματιά τα υπόλοιπα στοιχεία της πρακτικής που είναι τα πιό ενδεικτικά της ποιότητας της :

1. Την αίσθηση της αναπνοής ,τον συντονισμό της με την κίνηση (vinyasa).

Καθώς  απόλυτα ελεγχόμενη όλη η διαδικασία από την αναπνοή αποκτά αρμονία,συμμετρία που προκύπτει από την εξισορρόπηση και την ισοδυναμία και όχι από τον ανταγωνισμό και την αγωνία που εξασκείται  στη γυμναστική .(pranayama, άσκηση συνειδητής αναπνοής).

2.Αυτός που ασκείται στις Asanas (στάσεις) δημιουργεί μια γαλήνια δράση που προκύπτει από την αναγνώριση των δυνατοτήτων του

την αποδοχή των ορίων του,

τη συνειδητή εξάσκηση προς την διεύρυνση τους με τρυφερότητα και όχι με βίαιες παρεμβάσεις .

Καθώς ασκείται  διαμορφώνει  μια «φωτεινή σφαίρα» γύρω του  που προκύπτει από την αναγνώριση του σημείου ισορροπίας και εκπέμπει επηρεάζοντας τις υπόλοιπες δραστηριότητες στη ζωή του (Dharana – συγκέντρωση, Dyana – διαλογισμός) .

3. Δεν φαίνεται με τα φυσικά μάτια ό,τι τον έφερε στο στρώμα και εκτελεί.

(tapas, ενθουσιασμός).

Αλλά φαίνεται με τα φυσικά μάτια η αλλαγή που προκύπτει καθημερινά καθώς μ´αυτόν τον ίδιο ενθουσιασμό μαθαίνει να ζει κάθε στιγμή τη ζωή του.

4.Δε φαίνεται η Συνθήκη, που συνδέει στο παρόν ειρηνικά δύο φαινομενικά ασύνδετες και συγκρουώμενες  καταστάσεις.

Σώμα και Ενέργεια

Συναίσθημα και Σκέψη .

Αλλά το συναίσθημα της γαλήνης που προκύπτει πάντα μετά από καθε πρακτική είναι πάντα εκεί για τον ίδιο καθώς μαθαίνει να αγκαλιάζει ο ίδιος τον εαυτό του με αγάπη.

Εδώ

ταιριάζει ο όρος ευεξία.

ΟΧΙ ΜΟΝΟ  με βάση τη σωματική υγεία.

ΑΛΛΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ

Όσα χρόνια και αν έκανα γυμναστική, δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το πρώτο μάθημα Γιόγκα.

Τραγικό από τεχνική  άποψη …

αλλά το τελικό βίωμα του δεν συγκρίνεται με τίποτα ακόμα και σήμερα.

Ποιο είναι λοιπόν εκείνο το εξαιρετικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την εξάσκηση της Γιόγκα;

-«Η Εκούσια Προσοχή »-

Η Εκούσια Προσοχή  είναι χαρακτηριστικό της Ανεπτυγμένης Θέλησης που ονομάζεται Βούληση

Αυτό σημαίνει ότι η Θέληση εκπαιδεύεται να μην ακολουθεί πιστά την ανάγκη το ένστικτο το πάθος το κάρμα.

Αλλά μαθαίνει περισσότερο να συνεργάζεται με το σημείο της σκέψης που διακρίνει την ισορροπία .

-«Ένας από τους καλύτερους τρόπους να εκπαιδευτεί η σκέψη είναι η πρακτική της Θεληματικής Προσοχής.»-

(Yogi Ramacharaka / από το Raja Yoga or Mental Development, The Yogi Publication Society. Chicago, Illinois, copyright/907, p.103).

-Ό,τι θέλω και σκέφτομαι μπορώ να το πράττω .-

Φανταστείτε πόσο σημαντικό μπορεί να είναι αυτό για τη ζωή μας.

-Yoga is an internal practice,the rest is just a circus.

(Shri Pattabhi Jois).-

Μοιάζει με ιερό χορό η κίνηση του Γιόγκα,

του Δεσμού,

της Συνθήκης …

…που μπορεί να συνδέει στο παρόν. τα φαινομενικά ασύνδετα.

Διαβάζοντας τα άρθρα που αφορούν τη Γιόγκα και τη σχέση της με τη γυμναστική το πρώτο που διαπιστώνω, είναι μέχρι τώρα κάθε προσπάθεια έχει πολλά κενά.

Χρήσιμο  είναι αυτός που γράφει να έχει εμπεριστατωμένη άποψη (ικανή εμπειρία) .

Καθώς αυτός που γράφει δεν έχει εμπειρία καταλήγει σε υπεραπλουστεύσεις του τύπου.. πιο σύστημα «χτίζει» καλύτερους κοιλιακούς κτλ.

Για να έχω άποψη , καλό είναι να έχω εμπειρία .

Και μέχρι να αποκτήσω εμπειρία στη γιόγκα καλό θα είναι να μην εκφέρω άποψη .

Αν θέλω να γίνω γιατρός θα σπουδάσω το λιγότερο 10 χρόνια.
Αν θέλω να γίνω νοσοκόμος θα σπουδάσω 4 χρόνια

Σα δάσκαλος Γιόγκα χρειάζομαι τόσα χρόνια εμπειρία στη πρακτική όσα θα χρειαστούν για να θεραπευτώ πριν θεραπεύσω.

Μέχρι τότε ας δηλώνουμε εκπαιδευτές και ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις .

-«Γιατί η Πρακτική της Γιόγκα θα καταστρέψει τη ζωή σου και θα σ’αρέσει.»-

We must first treat the condition that bothers the mind.

TKV Desikachar

Ή αλλιώς…

« νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ »

Όλα αυτά φυσικά  δεν ενδιαφέρουν αυτόν που κάνει τη γυμναστική του, τον χορό του, τα βάρη του, το zumba του, το Pilates του κ.α…. αλλάζοντας υποτίθεται την ποιότητα τη ζωή του  προς το καλύτερο.

Είναι όμως έτσι τελικά;

Η Γιόγκα δεν αφορά παρά μόνο αυτούς που ασκούνται στο διαλογισμό και τους ενδιαφέρει η πνευματική εξέλιξη  και λιγότερο το σώμα;

Μήπως τελικά μπορούν να συνδέονται δύο φαινομενικά αντίθετες καταστάσεις, τόσο που η δε μπορεί να υπάρχει στη καλύτερη εκδοχή της η μια χωρίς την άλλη;

Μήπως  τελικά αναδεικνύει η μία την άλλη;

Ας αναγνωρίσουμε στο χώρο του fitness τελικά την γλώσσα επικοινωνίας , μέσα από τη μόδα το εκάστοτε κοινωνικό ρεύμα και με στόχο την επίδειξη και υπερκάλυψη των στοιχειωδών βασικών αναγκών .

Ίσως καταφέρουμε να διαπιστώσουμε τελικά, ότι όπως τότε έτσι και σήμερα δεκαπέντε χρόνια μετά , το σχήμα της προσποίησης και της εμπορίας δεν αλλάζει – ελαχίστων περιπτώσεων όπως πάντα εξαιρουμένων…

Το ερώτημα  δεν είναι ΓΙΑΤΙ να πάω Γυμναστήριο και όχι σε Σχολή Γιόγκα

Αλλά γιατί χρειάζομαι όλο τον εξοπλισμό που προκύπτει για να βελτιώσω τις συνθήκες της υγείας μου.

Το θέμα δεν είναι ΠΩΣ να κάνω την εγγραφή στο γυμναστήριο, στούντιο γιόγκα, πιλάτες, πολεμικές τέχνες, χορό κτλ…

αλλά πως να ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ εκεί για χρονικό διάστημα τέτοιο ώστε να καταφέρει να γεννηθεί  η αλλαγή που χρειάζομαι.

Όπως το θέμα δεν είναι πως θα αρχίσω μία δίαιτα…

(όλοι κάνουμε την αρχή αυτή συνήθως κάθε Δευτέρα)

Αλλά πως θα διατηρήσω τη δίαιτα μέχρι το στόχο – χάσιμο βάρους, αποτοξίνωση, θεραπεία.

Και η αλληλουχία συνεχίζει έτσι…..
Το θέμα δεν είναι ποια αισθητική επέμβαση να κάνω στο σώμα μου ..
Αλλά γιατί δε μπορώ να αποδεχθώ τη φυσικότητά και την ιδιαιτερότητά μου.

Ποτέ δεν ήταν θέμα το πως να αποκτήσω τορνευτούς μηρούς και δυνατά μπράτσα, υπάρχουν πολλοί τρόποι …
Αλλά γιατί τα χρειάζομαι όλα αυτά σε βαθμό που μην είναι φυσικός και συμβατός με την δομή και τα κύτταρά μου.

Για να ομορφύνω, να λάμψω, να υπάρχω άφοβα στη γη είναι κυρίως εσωτερική και όχι εξωτερική η διαδικασία .

Και πάνω από όλα θα ήταν καλό η γη να μην υποφέρει από την παρουσία μου.

Όλοι έχουμε όνειρα …

Είναι όμως ενδεικτικό της εποχής μας, να δραπετεύουμε από την πίσω πόρτα του ονείρου μας, χωρίς να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και την ενέργεια που χρειάζεται  για την επίτευξή του.

Χρειάζεται πολλές φορές να καταστραφεί η εικόνα του κόσμου όπως τον αντιλαμβανόμαστε, για να μπορέσει να αντικατασταθεί από έναν καινούριο.

Καθένας μας είναι ο ήρωας στο ταξίδι της ζωής του .

Μπορούμε  να απαντήσουμε θετικά στο κάλεσμα της ψυχής μας…

… ή όχι ανάλογα με τις προτεραιότητες .

Θα συμβαίνει  όμως  το ίδιο κάλεσμα συνέχεια και με τακτικότητα ανάλογη των αλλαγών που πρέπει να γίνουν .

Μέχρις ότου να πάψει νάναι κάλεσμα και να γίνει επιτακτική ανάγκη .

Και να μη μπορούμε να πούμε όχι .

Εδώ έρχεται η Πρακτική της Ηθελημένης Προσοχής.

Η πρώτη ανάγκη της ψυχής είναι να δυναμώσει  ο φορέας της θέλησης.

Η θέληση μας αποδυναμώνεται μέσα από τις ατελείωτες και άτακτες διακυμάνσεις των  σκέψεων και των  συναισθημάτων μας.

Θυμηθείτε: Πόνος και κούραση μετά τη γυμναστική,

φόβος και αναβολή λίγες εβδομάδες μετά, απογοήτευση και λύπη στο τέλος,

και μετά…

Ξανά από την αρχή στη συνήθεια, τη μηχανοποίηση, την ασυνειδησία, έρμαιο των αισθήσεών  και των επιτήδειων που τις ελέγχουν.

Ναι, θέλει θάρρος να ξυπνήσω από την Ύπνωση.
Ναι, θα δω πραγματικότητες και θα με τρομάξουν.

Ναι, τα πράγματα μπορούν και αλλάζουν.

Αυτή είναι
η φύση τους.

Τα πάντα ρέουν…

Αυτή είναι και η μαγεία τους !

Ναι, αν θέλω μπορώ να τα καταφέρω.

Αρκεί να Θέλω

Για να μπορώ…

Να δημιουργήσω  …

Τα πάντα αλλιώς